Broń palna XIX wieku

Efektywność broni palnej wzrastała w ciągu wieków, gdy można było z niej oddawać wiele strzałów w krótkim odstępie czasu. Cechę tę posiadały rewolwery, broń powtarzalna, półautomatyczna oraz automatyczna. Rozwiązania przypominające rewolwer istniały już w XVI wieku, lecz dziś ten rodzaj broni kojarzy się z nazwiskiem amerykańskiego inżyniera Samuela Colta. W latach trzydziestych XIX wieku stworzył on klasyczny rewolwer, na którym bazowały wszystkie późniejsze konstrukcje aż po dzień dzisiejszy. Nowatorstwo rewolweru polegało na ty, że bębenek obracał się automatycznie po oddaniu strzału. Magazynek mieścił kilka naboi, które były po kolei ładowane do komory nabojowej, a następnie wystrzeliwane.
Na początku XIX wieku po wynalezieniu zamka kapiszonowego wynaleziono pierwszy  rewolwer wiązkowy zwany inaczej "pieprzniczką". Była to krótka broń palna odprzodowa wyposażona w zespół 4-6 luf. Nacisk na spust powodował obrót luf, napięcie kurka, a następnie strzał.
Była to najpopularniejsza broń palna lat 20 i 30 XIX wieku. Pieprzniczki były najczęściej bronią o kalibrze 8-12 mm, przeznaczoną do obrony osobistej.

Rewolwer wiązkowy z XIX wieku

W połowie lat 30. XIX wieku pojawiły się rewolwery z obrotowymi bębnami nabojowymi co spowodowało spowodowało zaprzestanie produkcji rewolwerów wiązkowych.

Rewolwer z obrotowym bębnem

Wiele z nich przekonstruowano na, które charakteryzowały się tym, że załadowanie pistoletu nie nastręczało już tak wielu trudności jak w przypadku pistoletów skałkowych. Na bębnie znajdowało się 6 kominków, prostopadle lub równolegle do osi każdej z luf. Na każdy kominek nakładało się kapiszon (niewielki ładunek piorunianu rtęci), a do każdej z luf wsypywano proch, wkładano kulę i dociskano pobojczykiem. Broń była gotowa do strzału. Naciśnięcie spustu powodowało naciągnięcie kurka (lub zbijaka), po czym uderzał on w kapiszon, który eksplodował i tym samym zapalał ładunek miotający w głębi lufy, który wyrzucał pocisk. Bębenek przy naciskaniu spustu przekręcał się tak, aby możliwe było natychmiastowe oddanie kolejnego strzału.
Była to już broń strzelecka zbliżona do współczesnej.
W połowie XIX wieku wynaleziono broń ładowaną odtylcowo, którego przykładem jest karabin iglicowy konstrukcji J. Dreyse.

Karabin iglicowy z XIX wieku

Prawdziwą furorę z zakresu broni palnej zrobiły automaty - karabiny maszynowe, poruszane energią wystrzału. Pierwszą udaną konstrukcją karabinu maszynowego był Maxim z 1883 roku, wykorzystujący energię odrzutu.

Karabin maszynowy Maxim