Broń
strzelecką zróżnicowano na najcięższe, ciężkie, lekkie i ręczne karabiny
maszynowe. Wprowadzono karabinki automatyczne do naboju pośredniego.
Po II wojnie światowej broń artyleryjską
zaczęto usamobieżniać i automatyzować oraz konstruować zestawy artyleryjskie
wyposażone w radiolokacyjne urządzenia wykrywające i śledzące cele,
przeliczniki i układy naprowadzania oraz zostały wprowadzone celowniki noktowizyjne, dalmierze laserowe i
układy kierowania ogniem. Działa samobieżne i czołgowe wyposażono w samoczynne
układy zasilające w amunicję. W 1961 wprowadzono w broni strzeleckiej
małokalibrowy nabój pośredni kalibru 5,56 mm.
Współcześnie
rozwój broni prowadzony jest w dwóch kierunkach:
1. Udoskonala się konstrukcje klasyczne
przystosowane do istniejącej amunicji co przejawia się stosowaniem nowych
materiałów konstrukcyjnych w postaci metali lekkich i tworzyw sztucznych,
nowych układów konstrukcyjnych, tańszych technologii oraz udoskonalaniem
istniejących.
2. Wprowadza się zupełnie nowe
konstrukcje broni. Najbardziej zaawansowane są prace nad wprowadzeniem broni
przystosowanej do amunicji bezłuskowej (G11, LRMG) oraz nad bronią zasilaną
płynnym materiałem miotającym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz