czwartek, 6 lutego 2014

Broń palna w Europie


Broń palna a dokładniej proch trafił do Europy dopiero około XIII wieku.
Najczęściej używany był tzw. Proch czarny, będący mieszaniną saletry potasowej, węgla drzewnego i siarki, dającą bardzo dużo czarnego dymu (pochodzącego od węgla). W Polsce pierwsze wzmianki pochodzą z 1383 roku i dotyczą działa ostrzeliwującego oblężone miasto np. Bombarda.
Bombarda początkowo składała się z kilku listew połączonych pierścieniami tworzącymi lufę. W wyniku udoskonaleń przeprowadzonych w XIV i XV wieku zaczęto odlewać lufy do bombard z brązu. Największe działa, jak np. Szwajcarska Szalona Greta, były ustawiane na belkowym rusztowaniu.
Były to ​​działa przeznaczone głównie do burzenia Murów obronnych, ale zakładano je także na okrętach wojennych (głównie śródziemnomorskich galerach).
Protokół załadowania bombardy i wystrzału był bardzo skomplikowany i powolny. Dodatkowo wyprodukowanie bombardy było bardzo kosztowne.
Największą Bombardą na Świecie ważącą ponad 39 ton była Car Puszka z 1586  przechowywana do dziś w moskiewskim Kremlu. 
Broń palna choć początkowo dość prymitywna była jednak bardzo użyteczna. Oddziaływała nie tylko silą wystrzeliwanych kul. Towarzyszące strzałom huk, dym, ogień i gwizd wpływały deprymująco na wroga.

 
Bombarda z XV Wieku

Średniowieczna artyleria - Bombarda

2 komentarze:

  1. No to się namachali ładując te bombardy

    OdpowiedzUsuń
  2. Od pojawienia się broni w XIII wieku po obecne czasy trzeba przyznać, że broń palna przeszła ogromną ewolucję. Nie mniej już w tamtych czasach odgrywała istotną rolę jako narzędzie obronne.

    OdpowiedzUsuń